بیاد شهدای دست بسته‌ی کربلای 4 (روایتِ سوم)

این مطلب را صرفاً برای بعثی – داعشی‌ها می‌گذارم!

ما بروبچه‌های بسیجیِ نسلِ «خمینیِ عزیز» یکی دیگه در جمعِ‌مون داریم به نامِ «محمدِ فاضل»؛ دانشجوی رشته‌ی ریاضی و از شهدای «عملیاتِ نصرِ» هویزه است. او تخریب‌چی بود ولی صبحِ عملیات با آر.پی.جی‌اش یکی از تانک‎های دوستانِ شما را هدف قرار داد و تانک، به آتش کشیده شد. در همان حال یکی از خدمه‌های همان تانک در حالی‌که شعله‌های آتش او را در بر گرفته بود و با تقلا و تلاش در حالِ خارج شدن از تانک بوده که همین «محمدآقا»ی جبهه‌ی ما به سمتش می‌دود!

رفیقِ همراهِ محمد با تعجب می‌پرسد: "کجا؟"

محمد در جواب می‌گوید: "می‌رم کمکش کنم!"

بیاد شهدای دست بسته‌ی کربلای 4 (روایتِ دوم)

این مطلب را صرفاً برای اختلاس کن‌های مملکتِ خودم و نیز بعثی – داعشی‌های کمی آن‌طرف‌تر می‌گذارم!

این عکس را هم که ملاحظه می‌فرمائید، عکسِ شهید «محمدرضا بیطاری» است. (ان شاءالله اگر بتوانم در آینده عکس‌هائی از جبهه و جنگِ ایشان را منتشر خواهم کرد)

دو- سه هفته‌ای بعد از کربلای 4 بچه‌ها یه افسر عراقی رو در عملیاتِ «کربلای5» اسیر گرفته بودن. «افسره» تو نگاهِ اول جذبِ «محمدرضا» شد و «سر تیر» رفت سراغش و همه‌ی پول‌هائی که همراهش بود را داد به «محمدرضا»! کلی اسکناسِ نو و تا نخورده‌ی بسته بندی شده همراهش بود؛ انگار تازه حقوق گرفته بود. بین بچه‌هائی که دور و برِ عراقیه بودند «محمدرضا» از همه عقب‌تر بود ولی گویا موجِ وجودیِ «محمدرضا»ی ما همرزمِ شما رو گرفته بود! چون شهید محمدرضا آنقدر ساده‌ی بی‌شیله پیله‌ی خاکی بود که مظلومیت از سرو روش می‌بارید.

«محمدرضا بیطاری» پول‌ها رو گرفت و بعد از اینکه اسیر عراقی منتقل شد، اسکناس‌ها رو بین بچه‌ها تقسیم کرد. هر برگ اسکناس را بخشید به یک نفر از بچه‌ها.

بیاد شهدای دست بسته‌ی کربلای 4 (روایتِ اول)

این مطلب را صرفاً برای بعثی – داعشی‌ها می‌گذارم!

 اینجا جبهه‌ی واقعیِ اسلام است. او یکی از دوستانِ شماست که به دستِ رزمندگانِ «اسلامِ ناب» اسیر شده است. در حینِ عملیات، او را در حالی یافتند که مجروح شده بود و همان‌طور که از پیراهنِ تنش پیداست غرقِ خون بود. پا و بالا تنه‌اش آسیبِ جدی دیده بود. برادرانِ من کمک کردند و او را این‌چنین از دلِ میدانِ نبرد به بیمارستان و از آنجا به کمپِ اردوگاهِ اسرا منتقل کردند. این عکس نمونه‌ی بسیار کوچکی از رأفت و مدارای یارانِ آقا امیرالمؤمنین با اسراست. چرا که به قولِ «شهریارِ» دیارِ مردانه‌ی ایرانِ اسلامی:

"به جز از علی که گوید به پسر که قاتلِ من ــــــــــــــ چو اسیر تست اکنون به اسیر کن مدارا؟!"

تشییع پیکرِ مطهر شهدا

بسم الله الرحمن الرحیم

صلوات و سلام خدا بر شهیدان عزیز که مشعل توحید را با ایثار خود بر فراز میهن اسلامی برافروختند. و صلوات و تحیات خدا بر شهیدان مظلومِ غواص که با ظهور و حضور خود این فروغ خاموش نشدنی را مدد رساندند و پرچم یادهای عزیز و گرانبها و ذخیره‌های معنوی امت را با شکوهی هر چه تمام‌تر در کشور برافراشتند.
سلام بر دستهای بسته و پیکرهای ستم دیده‌ی شما و سلام بر ارواح طیبه و به رضوان الهی، بال گشوده‌ی شما. سلام بر شما که بار دیگر فضای زندگی را معطّر و جان زندگان را سیراب کردید؛
و سپاس بی پایان پروردگارِ حکیم و مهربان را که در لحظه‌های نیازِ این ملّت خداجوی و خداباور، بشارتهای تردیدناپذیر را بر دلهای بیدار نازل می‌فرماید و غبارها را می‌زداید. و سلام بر شما ملّت بزرگ، وفادار، آگاه و مسئولیت‌‌پذیر که خطابِ لطیف الهی را به درستی می‌شناسید و می‌نیوشید و پاسخ می‌گویید. حضور پر مضمون امروز شما در تشییع این دردانه‌های به میهن بازگشته یکی از به یادماندنی‌ترین حوادثِ انقلاب است. رحمت خدا بر شما.
و سپاس بی‌حد از خدای مالک دلها و سلام بی‌پایان بر حضرت بقیه الله روحی فداه که صاحب این ثروت عظیم است.
 والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
سید علی خامنه‌ای
 26 خرداد  1394

برگی از کتابِ «پهلوان اکبر»

  
آذر 60 / نبردِ چزابه / بر سرِ جنازه‌ی شهید «عباس بازوی» / شبِ قبلش سرِ سفره‌ی شام گفت: "اینجا که آمدید از خدا طلبِ شهادت کنید!" و پشت بندش این شعرِ را خواند:
"عاشق چو شدی تیر به سر باید خورد / زهری که رسد همچو شکر باید خورد
در راهِ وصالِ دوست با چهره‌ی باز / دریا دریا خونِ جگر باید خورد"
حالا تیر به سرش خورده بود و پشتِ خاکریز افتاده بود.
افراد حاضرِ در عکس از راست: (1) اسم و فامیلش را فراموش کردم-متأسفانه- (2) شهید مهدی فضلی (3) محمد مزینانی (4) مهدی امامیون -لحظاتی قبل از جانبازی- چند دقیقه بعد از این عکس، او از ناحیه‌ی سر موردِ اصابتِ تیرِ دشمن قرار گرفت و به شدت مجروح شد. حکایتِ «مهدی امامیون» خودش به تنهائی یک کتاب است (5) شهید محمود کریمی -او بنا به گفته‌ی تمامِ بچه‌های «نبردِ چزابه» یک تنه یک گردان، بلکه یک تیپ بود. هلکوپترِ عراقی‌ها با شلیکِ آر.پی.جی‌ِ او سقوط کرد و پس از آن پاتکِ دشمن هم خوابید. خدا کند فرصت باشد و از او بنویسم (6) شهید اکبرِ چمنی، آن که بالا سرِ شهید محمود نشسته است- کتابِ مربوطه، خاطراتِ دوستانش از اوست (7) اسم و فامیلِ ایشان را هم متأسفانه فراموش کردم (8) شهید عباس بازوی که همه به دورِ او حلقه زده‌اند.

لطفاً کلیک کنید!

اینجا!

رابطه‌

راویِ امسالمون می‌گفت: بعضی وقت‌ها «خدا» برای این‌که بفهمیم «چند مرده حلاجیم» میونِ رابطه‌ی خودش و بنده‌ش سنگ می‌ندازه! تا متوجه‌مون کنه که عمقِ این رابطه چقدره!

خدایا علی را! و باز هم «علی» را دریاب که بی کس است و تنها!

"هر کس پای «هیهات من الذله» در مقابلِ «شیطانِ بزرگ» ماند،
اگر در کربلا هم می‌شد می‌ماند"

السلام علیک یا ابا عبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک ...
السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین

در کارزارِ کربلا، کار به ظهرِ عاشورا که می‌رسد رفته رفته این غربت و بی‌کسی بیشتر رخ می‌نماید. انگار بی‌کسی و غربت هم یارانِ یزید می‌شوند. آب هم به سپاهِ یزید می‌پیوندد و تشنگی یار و همدمِ سپاهِ حق می‌گردد!

تصاویرِ پیکر مطهرِ «یکی از 175 شهیدِ غواص و خط شکنِ تفحص شده»

در حاشیه نشست خبری امروز سردار باقرزاده، پیکر مطهر یکی از 175 غواص شهید که با دستان بسته به شهادت رسیده است، برای حضار به نمایش گذاشته شد.

(1)

(2)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 (1) لینک تصاویرِ بیشتر
 (2) فیلم مربوطه

به بهانه‌ی 175 شهید «غواص» که در «کربلای 4» دست بسته زنده به گور شدند.

                                      قربانِ آن سرافرازانی که با دستانی بسته به شهادت رسیدند.
                                    قربانِ آن «الله» بر بازوی توی نازنین که «امام» بر آن بوسه زده بود.

حضرت امام در پیامِ پیروزیِ «فتح المبین» فرمودند: "اینجانب دست و بازوی شما رزمندگان را که دستِ خداوند بالای آن است، می‌بوسم و بر این بوسه افتخار می‌کنم."

                                      ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ