در حاشیه نشست خبری امروز سردار باقرزاده، پیکر مطهر یکی از 175 غواص شهید که با دستان بسته به شهادت رسیده است، برای حضار به نمایش گذاشته شد.
(1)
(2)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تا بوده انگار رسمِ تاریخ این بوده که سرداریِ عاشورا به تنهائیِ و بی‌کسی ختم شود. از علیِّ مظلوم و تنها در حوادثِ روزگارش گرفته تا حسن مظلوم و حسینِ بی کس و همه‌ی فرزندانِ حسین که تسعه المعصومینِ من ذریه الحسینند. انگار هر کسی از حسین است و ذریه‌ی آقاست باید تنها بماند و تنها باشد! گویا ذریه‌ی زهرا سلام الله علیها همه تنها و بی کس‌اند.
در سرداریِ سپاهِ حضرتِ امام، روح الله الموسوی، خمینیِ عزیز هم همین‌طور است. در کارزارِ دفاع. کار به ظهرِ عاشورا که می‌رسد رفته رفته این غربت و بی کسیِ امام بیشتر رخ می‌نماید. انگار بی کسی و غربت هم یارِ یزید می‌شوند. تشنگی هم به سپاهِ یزید می‌پیوندد. جمود و جهل و ظلمت و دنیا و کوفی و شامی و مکی همه و همه در یک اتحادِ هماهنگ برای کشتنِ حق و حقیقت عرصه را در زمینِ کربلا تنگ می‌کنند. تمامِ کفر در برابرِ تمامِ ایمان است! تمامِ کفر در برابرِ تمامِ ایمان قرار دارد!
خدایا! ظهرِ عاشورای جنگِ ما کجاست؟ و بعد از ظهرِ زمانِ بی
کسیِ امام کجا بود؟ خدایا! «ولیالٍ عشرِ» آن حماسه‌ی عاشورائیِ حضرتِ امام کجاست؟
گودیِ قتلگاهِ کربلا را نشانمان ده!
