آبروی ما رو بردی!

شهید حسینِ عربعامری مشهور به «اخوی عرب» (آن که لباسِ سبزِ سپاه بر تن دارد؛ علمدار و فرمانده‌ی خط شکنِ گردانِ همیشه پیروزِ کربلا.)

دوربینِ فیلمبرداری صحنه‌ای را از شهید «اخوی عرب» فرمانده‌ی گردانِ کربلا شکار کرده‌‌! آن صحنه‌ که «اخوی» بدونِ این‌که بداند در لنز قرار گرفته و دوربین، همراه با او حرکت می‌کند. «اخوی عرب» وقتی که متوجه می‌شود، در واکنشِ به فیلمبردار و دوربینش بدونِ این‌که به سمتِ‌شان بچرخد، در همان حال‌که سرش پائین است و به مسیرش ادامه می‌دهد، با لبخند و طنزِ ملیحانه‌ای می‌گوید:

"آبروی ما رو بردی!"

در ظاهر خطاب به دوربین است؛ در حقیقت و باطن خطاب به ریا و خود نمائی است.

شهدا هر کجا که تظاهر و خودنمائی بوده، آبرویِ خودشون رو در پیشگاهِ الهی رفته می‌دیدند. قربانِ همه‌شون! «اولیائی تحت قبائی لا یعرفهم غیری» ـــ امروزه که دوربین و تظاهر و چهره شدن، رسمِ بازارِ خیلی‌ها شده!

بازارِ خیال و دروغِ چت و واتس‌اپ و وایبر و وای فای و بی بی إم(بلک بِری مسنجر) و وی چت و فیس بوک و اسنپ چت و اسکایپ و هزار کوفت و زهرِ مارِ دیگه به صورتِ آنلاین!

گاهی «گوشیِ همراش» رو می‌گرفت و شروع می‌کرد به دعا و گریه!!

گوشیِ همراه کجا بوده؟! حاشیه‌های سفیدِ دور تا دور ادعیه‌های «کلیاتِ مفاتیح» رو بریده بود تا به‌راحتی داخلِ جیبش جا بشه! تا همیشه همراش و مدام گوش به زنگِ خدا باشه!

محبوب

شهدای والفجر 8 رو که آورده بودند موقعِ تشییع، من یادمه «محمد دهقان نژاد» انگار تو این دنیا نبود! هی می‌رفت زیرِ تابوتِ این شهید و هی می‌رفت زیرِ تابوت اون شهید، غرقِ اشک بود و اصلاً می‌فهمیدی که مرغِ دلش پرواز کرده؛ حالِ خوشی داشت! آخرین تشییعِ جنازه‌ای بود که زیرِ تابوتِ شهدا بود!

کسی را می‌برند که هیچ نبیند جز محبوب. آن دفعه‌ی آخر هیچ نمی‌دید جز محبوب.

«والفجر» یعنی قسم به لحظاتِ قبل از طلوعِ خورشید

از راست نفرِ اول شهید محمد دهقان‌نژاد

«اکبر شعبانزاده» تعریف می‌کرد: قبل از «عملیاتِ والفجرِ 8» همان روزهائی که گردانِ کربلا در مقرِّ ولیعصر (رمل‌های حمیدیه) بود، یک روز «محمد دهقان ‌نژاد» آمد و در بینِ صحبت‌هایش گفت: "اکبر! نماز شب هم می‌خونی؟!"
گفتم: "کسی نیست بیدارمون کنه!" (هم شوخی کردم و هم بهانه آوردم!)

یمن

10 هزار یمنی قربانیِ 53 روز تجاوزِ رژیم منحوسِ عربستان
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

حضرت امام:

"ان شاءاللّه ما اندوه دلمان را در وقت مناسب با انتقام از امریکا و آل سعود برطرف خواهیم ساخت و داغ و حسرت حلاوت این جنایت بزرگ را بر دلشان خواهیم نهاد، و با برپایى جشن پیروزى حق بر جنود کفر و نفاق و آزادى کعبه از دست نااهلان و نامحرمان به مسجدالحرام وارد خواهیم شد."

27 محمد رسول الله

بایسیکل ران! / برگشت از حسینیه‌ی تخریب / کاش این عکس‌ها مثلِ خودِ سردار، کیفیت داشت.

ژنرالِ دوچرخه سوارِ دوکوهه، سردارِ خاکی و متواضعِ همت، برادر «مجتبی عسگری» می‌فرمود:

"به حاج احمدِ متوسلیان گفتند این عددِ «27» چیه که تیپِ «محمد رسول الله» را بغلِ کرده و در مجموع تیپ 27 محمد رسول الله را تشکیل داده؟
حاج احمد گفت: "حکمت داره؛ اولاً «27» یادآوره 27 رجب، عیدِ مبعثِ حضرتِ رسول اکرم(صلوات الله علیه و آله) هست. / ثانیاً «2» را در «7» ضرب کنید، می‌شود «14» و چهارده، عددِ معصومینِ ما علیهم السلام است. / ثالثاً «2» را از «7» کم کنید، می‌شود «5» و عددِ 5 به پنج تنِ آل عبا بر می‌گردد و خامسِ آلِ عبا که امام حسین است. / رابعاً «2» را به «7» اضافه‌ کنید، می‌شود 9 و تسعه المعصومین من ذریه الحسین. / خامساً عدد 27 را بالعکس کنید می‌شود «72» و عددِ 72 هم معرفِ حضورِ کربلائی‌ها و عاشورائیان هست!"

می‌دونم الآن دستت رو مُشت کردی گذاشتی زیرِ لبت و می‌گی: "اِ اِ اِ اِ اِ باز این پسره عباسی چشم ما رو دور دید!"

سردار! (به قولِ خودت): "بالا بری پائین بیای دوسِت داریم؛ دستِ خودتت هم نیست!"

بگردم اون اثرِ یادگاری از «تمدنِ خاکی» رو که هنوز زیرِ گردنِ حضرتعالی چون مدالِ مالکِ اشتر می‌درخشه!

سر آغاز بعثت

گیلانغرب / فروردین سال 60 / رزمندگان و شهدای دامغان در معیتِ «آقا سید علی»

امروز هم روز بعثت آن بزرگوار است. خود آن حضرت، بنا بر حدیث متواتر و معروف، فرمود: «بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ» بعثت با این هدف در عالم پدید آمد که مکرمت‌های اخلاقی و فضیلت‌های روحی بشر عمومیت پیدا کند و به کمال برسد.

دم «میثم مطیعی» گرم!

دم میثم مطیعی گرم که در حمایت از مردمِ مظلومِ «یمن» مداحیِ غرور انگیزی را به یادگار گذاشته!

رسیده موسمِ فریاد
گذشته عصرِ خاموشی

نشسته بر رخِ قرآن
غباری از فراموشی

نشسته مادران
به نعشِ کودکان

به پا نمی‌شود
خروشی از جهان

ای مَحرمِ بزمِ یهود
لعنت به تو آلِ سعود

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مبعثِ نبیِ مکرم اسلام حضرت ختمی مرتبت محمد بن عبدالله صلوات الله علیه و آله و سلم بر محمدی باورانِ اسلامِ نابِ محمدی، حاملانِ اندیشه‌ی مقدسِ حضرتِ روح الله مبارک.

آآآخ!!

محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام در مصاحبه با شبکه تلویزیونی «المیادین» گفته است:

 «سلاح‌های ما برای دفاع از عربستان، قطر، امارات و همه‌ی جهان اسلام است. من اطمینان دارم اگر کسی به مرزهای عربستان تعرض کند، ما از ملت این کشور دفاع می‌کنیم»!

دوستان و همراهانِ من! لطفاً «آلِ سعود (آلِ سقوط)» را در «پیامِ مربوط به قطعنامه» در اندیشه‌ی حضرت امام پیگیری کنید؛
(همان پیام که حضرتِ امام آن را در سالگردِ کشتارِ حجاجِ بیت الله الحرام توسط سفاکانِ آلِ سعود صادر فرمودند-ستمکارانِ خونریزی که داعش پرورند. یک بارِ دیگر به کشورهائی که دبیرِ تشخیصِ مصلحت از آنها نام برده نظر بیفکنید، «عربستان»، «قطر»، «امارات»، دقیقاً همین‌ها که «داعشی‌»ها مولودِ تفکرِ آمریکائیِ آنانند؛ کشورهائی که عاملِ بقا و اسپانسرِ تکفیری‌ها در منطقه هستند.)

یا حسینِ مظلوم

مجتبی کاویانی / فرمانداری خرمشهر / ساعاتی قبل از عملیات کربلای پنج (غروبِ منجر به عملیات)

رفتم سراغِ «پیشانی بندِ یا حسین» که از دستِ «مجتبی کاویانی» قایمش کرده بودم! آن هم به خیالِ خودم در امن‌ترین جا که عقلِ جن هم به آن نمی‌رسید؛ بینِ دو لایه‌ی فانسقه‌ی بندِ حمایلم. فکر می‌کردم با این مخفی‌‌کاری، جاش محکمِ محکم است.

 آنقدر برای به دست آوردنش پاپیچ شد که گمان کردم بالاخره به پیشانی بند دست می‌یابد. خودش به هر زبانی و به هر طریقی حریفم نشد. واسطه فرستاد و پس از آن واسطه‌هائی. اما او هر اندازه که اصرار می‌کرد «من» مصمم‌تر می‌شدم که پیشانی بند را ندهم و برای «خودم» نگه دارم.

یادی از «پوکه»های پادگانِ آموزشی؛ مظلومینِ همیشگیِ تاریخ جنگ!

بهار 64 / پادگانِ آموزشیِ شهید کلاهدوز / روزهای آخرِ آموزش / به همراهِ شهدا و مربیانِ آموزشی

در دورانِ آموزشی مهم‌ترین آثارِ به جا مانده‌ی جنگی و تجهیزاتِ آن روزها برای ما پوکه‌های گلوله‌های «ام-1» و «کلاش» و «ژ-3» بود. رفاقتمون با تیر و ترکش‌های جنگ از همان پوکه‌های کوچکِ کلاشینکف و ژ-3 و ام-1 شروع شد.