این ذکر چقدر زیباست؛ دقت کنید:
«سبحان ربی الاعلی و بحمده»
به معنیِ کلمه به کلمهی آن دقت کنید! سُبحانَ ...
رب+ی (پروردگارِ +من!) الاعلی ... (که هیچ چیزی بزرگتر از پروردگار و مربیِ من
نیست!) و ... بحمده (خدایا شکرت؛ خدایا ممنونتم ...).
چقدر عاشقانه است!
ـــــــــــــــــــ
خداوندا حلاوتِ ذکرِ خودت را به من بچشان!
قدرِ علی را نشناختیم! نه در زمانِ خودش و نه در تمامیِ زمانها!
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند |
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند |
بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند |
باده از جام تجلی صفاتم دادند |
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی |
آن شب قدر که این تازه براتم دادند |
بعد از این روی من و آینه وصف جمال |
که در آن جا خبر از جلوه ذاتم دادند |
من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب |
مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند |
هاتف آن روز به من مژده این دولت داد |
که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند |
این همه شهد و شکر کز سخنم میریزد |
اجر صبریست کز آن شاخ نباتم دادند |
همت حافظ و انفاس سحرخیزان بود |
که ز بند غم ایام نجاتم دادند |
سایهی قدِ تو بر قالبم ای عیسی دم / عکسِ روحیست که بر عظمِ رمیم افتادست
مستحب است بعد از تکبیره الاحرام بگوید:
" یا مُحسِنُ قَد أتَاکَ المُسییءُ
وَ قَد أمَرتَ المُحسِنَ أن یَتَجاوَزَ عَنِ المُسییء
أنتَ المُحسِنُ وَ أنَا المُسییءُ
بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلِِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ تَجاوَز عَن قَبیحِ ما تَعلَمُ مِنّی "
ای خدائی که به بندگان، احسان میکنی، بندهی گنه کار به درِ خانهی تو آمده و تو امر کردهای که نیکوکار از گناهکار بگذرد؛ تو نیکوکاری و من گناهکار؛ بحق محمد و آل محمد صل علی محمد و آل محمد رحمت خود را بر محمد و آل محمد بفرست و از بدیهائی که میدانی از من سر زده بگذر.
بسم الله الرحمن الرحیم
صلوات
و سلام خدا بر شهیدان عزیز که مشعل توحید را با ایثار خود بر فراز میهن اسلامی
برافروختند. و صلوات و تحیات خدا بر شهیدان مظلومِ غواص که با ظهور و حضور خود این
فروغ خاموش نشدنی را مدد رساندند و پرچم یادهای عزیز و گرانبها و ذخیرههای معنوی
امت را با شکوهی هر چه تمامتر در کشور برافراشتند.
سلام بر دستهای بسته و
پیکرهای ستم دیدهی شما و سلام بر ارواح طیبه و به رضوان الهی، بال گشودهی شما.
سلام بر شما که بار دیگر فضای زندگی را معطّر و جان زندگان را سیراب کردید؛
و سپاس
بی پایان پروردگارِ حکیم و مهربان را که در لحظههای نیازِ این ملّت خداجوی و
خداباور، بشارتهای تردیدناپذیر را بر دلهای بیدار نازل میفرماید و غبارها را میزداید. و سلام بر شما ملّت بزرگ، وفادار، آگاه و مسئولیتپذیر که خطابِ لطیف الهی
را به درستی میشناسید و مینیوشید و پاسخ میگویید. حضور پر مضمون امروز شما در
تشییع این دردانههای به میهن بازگشته یکی از به یادماندنیترین حوادثِ انقلاب است. رحمت
خدا بر شما.
و سپاس بیحد از خدای
مالک دلها و سلام بیپایان بر حضرت بقیه الله روحی فداه که صاحب این ثروت عظیم است.
والسلام علیکم و رحمه
الله و برکاته
سید علی خامنهای
26 خرداد 1394
آن سیه چَرده که شیرینیِ عالم با اوست |
چشمِ میگون لبِ خندان دلِ خرّم با اوست |
گر چه شیرین دهنان پادشهانند ولی |
او سلیمانِ زمان است که خاتم با اوست |
روی خوبست و کمالِ هنر و دامن پاک |
لاجرم همتِ پاکانِ دو عالم با اوست |
خالِ مشکین که بر آن عارضِ گندمگون است |
سِرّ آن دانه که شد رهزنِ آدم با اوست |
دلبرم عزمِ سفر کرد خدا را یاران |
چه کنم با دلِ مجروح که مرهم با اوست |
با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل |
کشت ما را و دَمِ عیسیِ مریم با اوست |
حافظ از معتقدان است گرامی دارش |
زانکه بخشایشِ بس روح مکرّم با اوست |
گیلانغرب / فروردین سال 60 / رزمندگان و شهدای دامغان در معیتِ «آقا سید علی»
امروز هم روز بعثت آن بزرگوار است. خود آن حضرت، بنا بر حدیث متواتر و معروف، فرمود: «بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ» بعثت با این هدف در عالم پدید آمد که مکرمتهای اخلاقی و فضیلتهای روحی بشر عمومیت پیدا کند و به کمال برسد.