حسین‌های باحسین، «حسین باور»ها / (قسمت دوم)

بخشی از روایتِ در هویزه 
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بسم الله الرحمن الرحیم

قسمتِ دوم / ادامه‌ی مطلب

ولی آنها که فهمیدند «حسین» یعنی چه، شدند «حسینِ فهمیده»، شدند «سیدالشهدای این نهضت». آنها که «حسین» را فهمیدند و حسینِ زمانشان را شناختند، بهشتی شدند، شدند «بهشتی». «سید محمد حسینِ حسینیِ بهشتی». و در جنگِ تحمیلی، همین حسین‌ها، شدند «غلامِ حسین»! آنها که گلوی استکبار غرب و شرق را در دفاع مقدس، أفشردند، شدند «افشردی» (غلامحسینِ افشردی). شدند «علمُ الهدی»؛ علمدارِ هدایتِ این راه؛ «سید حسینِ علم الهدی». که الآن دعوتمان کرده ما را بر قطعه زمینی که او و یارانش، روزگاری نه چندان دور، آن را کربلا کرده بودند!، همین‌جا را که تو با افتخار نشسته‌ای و همین‌جا که من ایستاده‌ام.

...

من هنوز عذر خواهم!

مدتیست اشکالی در بارگذاریِ سایت پیش آمده، تعلل‌ها در این ایام بدین خاطر است. ان شاءالله بزودی رفع خواهد شد.

به قولِ همراهِ گرامی (در نظراتِ پُستِ «عذر خواهی») که از قولِ شهید «محمد جهان آرا» نوشته بود: "بچه‌ها...! اگر شهر سقوط کرد، دوباره آن را پس می‌گیریم. ..." مواظب باشیم، ایمانمان سقوط نکند.

‌ گاهی پیش میاد که تو به هر دلیلی نمی‌توانی به خواستت برسی. به اینکه اعیاد را از دست دادی و به مطالبی که قرار بود برای این ایامِ «حسینی» بگذاری، نرسی؛ به اینکه خرمشهر آزاد شد و تو جا موندی و این مشکلی که ناخواسته در سایت به وجود آمد ترا از همراهیِ رزمندگانِ سلحشورِ این عرصه دور کرد. به اینکه خیلی چیزها دستِ ما نیست. «العبد یدبر و الله یقدر» در هر حال راضی هستیم به رضای خدا. (خدا کند که این طور باشیم.)

عذر خواهی!

همراهانِ عزیز! مدتیست اشکالی در بارگذاریِ سایت پیش آمده، تعلل‌ها در این ایام بدین خاطر است. ان شاءالله بزودی رفع خواهد شد.

حسین‌های باحسین، «حسین باور»ها / (قسمت اول)

بخشی از روایتِ در هویزه  
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بسم الله الرحمن الرحیم

حسین‌های باحسین، «حسین باور»ها

آنها که فهمیدند «حسین» یعنی چه! / مثلِ «حسین فهمیده» / «حسینِ افشردی» که شما ایشان را بیشتر با «حسن باقری» می‌شناسید. غلامِ حسین، افشردی / حسینِ علم الهدی، البته سیدحسین علم الهدی ...

و در طرفِ مقابل هم حسین‌های یزیدیِ بی‌حسین که در برابرِ حسین‌اند!
مثلِ صدام حسین تکریتی / شاه حسین اردنی / حسین کامل / ...

تذکر!

خدایا ما را به حسین برسان.

محبِ حسین محبوبِ خداست و کدام راه به خدا از حسین نزدیکتر؟

کاش خدا از ما بگیرد هر آنچه که خدا را از ما می‌گیرد.

آبروی ما رو بردی!

شهید حسینِ عربعامری مشهور به «اخوی عرب» (آن که لباسِ سبزِ سپاه بر تن دارد؛ علمدار و فرمانده‌ی خط شکنِ گردانِ همیشه پیروزِ کربلا.)

دوربینِ فیلمبرداری صحنه‌ای را از شهید «اخوی عرب» فرمانده‌ی گردانِ کربلا شکار کرده‌‌! آن صحنه‌ که «اخوی» بدونِ این‌که بداند در لنز قرار گرفته و دوربین، همراه با او حرکت می‌کند. «اخوی عرب» وقتی که متوجه می‌شود، در واکنشِ به فیلمبردار و دوربینش بدونِ این‌که به سمتِ‌شان بچرخد، در همان حال‌که سرش پائین است و به مسیرش ادامه می‌دهد، با لبخند و طنزِ ملیحانه‌ای می‌گوید:

"آبروی ما رو بردی!"

در ظاهر خطاب به دوربین است؛ در حقیقت و باطن خطاب به ریا و خود نمائی است.

شهدا هر کجا که تظاهر و خودنمائی بوده، آبرویِ خودشون رو در پیشگاهِ الهی رفته می‌دیدند. قربانِ همه‌شون! «اولیائی تحت قبائی لا یعرفهم غیری» ـــ امروزه که دوربین و تظاهر و چهره شدن، رسمِ بازارِ خیلی‌ها شده!

بازارِ خیال و دروغِ چت و واتس‌اپ و وایبر و وای فای و بی بی إم(بلک بِری مسنجر) و وی چت و فیس بوک و اسنپ چت و اسکایپ و هزار کوفت و زهرِ مارِ دیگه به صورتِ آنلاین!

گاهی «گوشیِ همراش» رو می‌گرفت و شروع می‌کرد به دعا و گریه!!

گوشیِ همراه کجا بوده؟! حاشیه‌های سفیدِ دور تا دور ادعیه‌های «کلیاتِ مفاتیح» رو بریده بود تا به‌راحتی داخلِ جیبش جا بشه! تا همیشه همراش و مدام گوش به زنگِ خدا باشه!

محبوب

شهدای والفجر 8 رو که آورده بودند موقعِ تشییع، من یادمه «محمد دهقان نژاد» انگار تو این دنیا نبود! هی می‌رفت زیرِ تابوتِ این شهید و هی می‌رفت زیرِ تابوت اون شهید، غرقِ اشک بود و اصلاً می‌فهمیدی که مرغِ دلش پرواز کرده؛ حالِ خوشی داشت! آخرین تشییعِ جنازه‌ای بود که زیرِ تابوتِ شهدا بود!

کسی را می‌برند که هیچ نبیند جز محبوب. آن دفعه‌ی آخر هیچ نمی‌دید جز محبوب.

«والفجر» یعنی قسم به لحظاتِ قبل از طلوعِ خورشید

از راست نفرِ اول شهید محمد دهقان‌نژاد

«اکبر شعبانزاده» تعریف می‌کرد: قبل از «عملیاتِ والفجرِ 8» همان روزهائی که گردانِ کربلا در مقرِّ ولیعصر (رمل‌های حمیدیه) بود، یک روز «محمد دهقان ‌نژاد» آمد و در بینِ صحبت‌هایش گفت: "اکبر! نماز شب هم می‌خونی؟!"
گفتم: "کسی نیست بیدارمون کنه!" (هم شوخی کردم و هم بهانه آوردم!)

یمن

10 هزار یمنی قربانیِ 53 روز تجاوزِ رژیم منحوسِ عربستان
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

حضرت امام:

"ان شاءاللّه ما اندوه دلمان را در وقت مناسب با انتقام از امریکا و آل سعود برطرف خواهیم ساخت و داغ و حسرت حلاوت این جنایت بزرگ را بر دلشان خواهیم نهاد، و با برپایى جشن پیروزى حق بر جنود کفر و نفاق و آزادى کعبه از دست نااهلان و نامحرمان به مسجدالحرام وارد خواهیم شد."

27 محمد رسول الله

بایسیکل ران! / برگشت از حسینیه‌ی تخریب / کاش این عکس‌ها مثلِ خودِ سردار، کیفیت داشت.

ژنرالِ دوچرخه سوارِ دوکوهه، سردارِ خاکی و متواضعِ همت، برادر «مجتبی عسگری» می‌فرمود:

"به حاج احمدِ متوسلیان گفتند این عددِ «27» چیه که تیپِ «محمد رسول الله» را بغلِ کرده و در مجموع تیپ 27 محمد رسول الله را تشکیل داده؟
حاج احمد گفت: "حکمت داره؛ اولاً «27» یادآوره 27 رجب، عیدِ مبعثِ حضرتِ رسول اکرم(صلوات الله علیه و آله) هست. / ثانیاً «2» را در «7» ضرب کنید، می‌شود «14» و چهارده، عددِ معصومینِ ما علیهم السلام است. / ثالثاً «2» را از «7» کم کنید، می‌شود «5» و عددِ 5 به پنج تنِ آل عبا بر می‌گردد و خامسِ آلِ عبا که امام حسین است. / رابعاً «2» را به «7» اضافه‌ کنید، می‌شود 9 و تسعه المعصومین من ذریه الحسین. / خامساً عدد 27 را بالعکس کنید می‌شود «72» و عددِ 72 هم معرفِ حضورِ کربلائی‌ها و عاشورائیان هست!"

می‌دونم الآن دستت رو مُشت کردی گذاشتی زیرِ لبت و می‌گی: "اِ اِ اِ اِ اِ باز این پسره عباسی چشم ما رو دور دید!"

سردار! (به قولِ خودت): "بالا بری پائین بیای دوسِت داریم؛ دستِ خودتت هم نیست!"

بگردم اون اثرِ یادگاری از «تمدنِ خاکی» رو که هنوز زیرِ گردنِ حضرتعالی چون مدالِ مالکِ اشتر می‌درخشه!