عَنِ النَّبِیِّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم)

... لَأُقَطِّعَنَّ‏ أَمَلَ کُلِّ مُؤَمِّلٍ غَیْرِی بِالْإِیَاسِ ...

... هر کس به غیر من دل ببندد، امیدش را به نا امیدی مبدل می‌‏کنم ...

با شمایم!

بنده با کسانی که با «شهدا» کاری ندارند، کاری ندارم؛ اما خطابم به آنهائیست که می‌گویند: «شهدا شرمنده‌ایم»
لطفاً یک آرزویِ «شهید» را برآورده کنید!

  و در این راه تا آخر ثابت قدم باشید.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ


شهید سید مجتبی حسینی / فرمانده‌ی یکی از دسته‌های گردان کربلا / شهادت: شلمچه، کربلای پنج
"ما مسلمانیم و مسلمان تن به ذلت و خواری نمی‌دهد و در قفسِ دنیا حبس نمی‌شود و طالبِ دنیا نیست."

کار، مقابلِ «نونی شکل‌»ها گره خورده بود؛ «جمشید خدابخشی» پشتِ بیسیم به «حسین قنبر» می‌گفت نمی‌شود قدمی جلوتر رفت، بچه‌ها به میدونِ مین زدند و آتشِ دشمن فوق العاده شدید است و نیروها در برابرِ رگبارِ تیربارچی‌های عراقی و گلوله‌های آر.پی.جی 11 و خمپاره و تانک، زمین‌گیر شده‌اند. ... فرماندهیِ گردان، «محمد جعفری» فرمانده‌ی گروهانِ اباالفضل را احضار می‌کند: "محمد! دسته‌هاتو بگیر و برو به کمکِ جمشید!" ...
لحظاتی بعد محمد جعفری پشتِ بیسیم خطاب به حسین قنبرِ فرمانده گردان: "حسین! خط رو شکستیم، نیروهای دیگه رو هم بفرست بیان جلو!"
...
صبحِ روزِ بعد رادیو داشت مارشِ عملیات رو می‌زد و بچه‌ها هم گزارشِ شهدا رو به هم می‌دادند: «محمد جعفری» به همراهِ «بیسیم چی‌هاش» مفقود شدند؛ «سید مجتبی حسینی» و «محمود حاج‌قاسمی» فرمانده دسته‌های گروهانش شهید شدند؛ «مهدی طالع زاده» رفت؛ «محمدرضا جبله»، «محمدکاظمِ عرب»؛ «محمدحسینِ عجم»، «یدالله عجم»، «ابراهیم عرب جودانه»، ...، ...، ...، ...، ..................... لیستِ شهدا تمامی نداشت!

قرآن نوشت

بر روی زمین به تکبّر راه مرو که نمی‌توانی زمین را بشکافی

و هرگز قامتت به بلندای کوه‌ها نمی‌رسد *[1]

---

[1] سوره‌ی مبارکه‌ی اسراء / آیه‌ی 37

«خسرو جلالی» هم رفت!

"سرنوشت مقلدان خمینی چیزی جز شهادت نیست." «شهید بهشتی»
«خسرو» در کنارِ امام و مقتدایش (راست قامتِ ایستاده از راست)

«خسرو» اشارتی از شهدا بود برای ما، او پس از شهدا مانده بود ولی در همان زمان؛
خسرو برنگشته بود! که انگار بعد از آن دوران، از حمامِ این دنیا و این زمانه دوش نمی‌گرفت و نگرفته بود.
"خسرو جلالی هم رفت." این جمله‌ای بود که دیشب «مصطفی واحدی» بهم گفت!

تشییع، صبحِ سه شنبه از مقابلِ «سپاهِ قدیم»!

«سپاهِ قدیم»! از همان نقطه که اعزام می‌شدیم. هم به جبهه و هم به «روضه الشهدا»ی شهرمان، و باز هم «لا اله الا الله» و عطر و بوی شهید، و این بار خسروی دیگری از خسروانِ شهرِمان بر روی دست‌ها. «شهید خسرو جلالی»

این‌ها همه خسروند. اما آن که به تازگی تاج بر سرش نهادند، سمتِ چپ اولین نفر

خدایا! این اشارت‌ها، این رمزها و تقریرها همه گویای این مطلب است که عصرِ حیاتِ خاکیِ برو بچه‌های جنگ رو به پایان است. خداحافظ، خداحافظ ای دنیای پر شر و شورِ زمینی، خداحافظ ای همه‌ی هستیِ بی خدائی، هستیِ بی شهدائی، ای هستیِ حباب و ای حبابِ هستی و سلام بر «مقعدِ صدقٍ عندَ ملیک مقتدر»؛ سلام بر رفقا، سلام بر شهدا بر دوستانِ کهکشانیِ خسرو. بر دوستانِ مافوقِ مَجَرِّه‌ها، والاتر از پرنده‌ها، بالا دستی‌ها، افلاکی‌ها؛ شهدائی‌ها؛ خدائی‌ها؛

سلام بر رفقای شهدائی، پرنده‌های پرنده‌تر، در آسمانِ خدائی.

اهمیت فضای مجازی

حضرتِ آقا (أدامَ اللهُ ظِلَّهُ الوارِف) در سال 91 در مورد فضای مجازی فرمودند:

"هرکسی که می‌تواند باید جوری در فضای مجازی کار کند و قوی باشد که بتواند حرف‌هایمان را به تمام دنیا برسانیم."

و نیز فرمودند:

"فضای مجازی به اندازه‌ی انقلاب اسلامی اهمیت دارد."

تذکر!

خدایا ما را به حسین برسان.

محبِ حسین محبوبِ خداست و کدام راه به خدا از حسین نزدیکتر؟

کاش خدا از ما بگیرد هر آنچه که خدا را از ما می‌گیرد.

در محضرِ حضرتِ آیت الله بهاءالدینی

حضرت آیت الله بهاءالدینی(قَدَّسَ اللهُ نَفسَهُ الزَّکیه) می‌فرمودند:

"روزِ قیامت نیکی‌هایمان را به محبوب‌ترین فرد زندگی‌مان نخواهیم داد اما مجبور می‌شویم این نیکی‌ها را به کسی که از او متنفر بودیم ولی غیبتش را کرده‌ایم بدهیم!"

امروز پیامکی به دستم رسید با این مضمون:

"کربلا به «رفتن» نیست به «شدن» است!

که اگر به رفتن بود، «شمر» هم «کربلائی» است!"

سیدِ شهیدانِ اهلِ قلم

تذکر!

هوشیاری یعنی زیستن با لحظه‌ها

شهید «زرین» / قناسه زنِ لشکرِ امام حسین که این بار خودش، هدفِ قناسه چیِ عراقی‌ها بوده!

قصه‌ی کربلا

"تمام تلاش ما از بازگوئی قصه‌ی کربلا و یا خاطراتِ رزمنده‌های جبهه و شهدامون، برای اینه که در مسیلِ «شدن» موجودیتِ‌مون معنا بگیره؛ وگرنه در ماندابِ «بودن» مرده‌ی متعفنِ متحرکی، «بیش» نخواهیم بود!"