۱۶
آذر
دقایقی در زندگی هست که دلت برای کسی آنقدر تنگ می‌شود که می‌خواهی او را از رؤیاهایت بیرون بکشی و در دنیای واقعی بغلش کنی![1]
لبخندِ رضایتِ شهید «سعید قزوینی» از همرهی و بودنِ در معیتِ «هادی
یونسیان».
«هادی» حالا اباالشهیدِ «قُتِلَ مَظلوماً» فی المناست. «ابا مجید» که محبوبِ
شهدا و بچه‌های رزمنده‌ی دورانِ «جهاد» است. آجَرَکَ الله یا ابا
المجید!
[1] گابریل گارسیا مارکز
